Over Onrecht & Ontferming

Je kunt geen invloed uitoefenen op dat wat je haat of afkeurt Een zinnetje uit een YouTube filmpje wat blijft hangen. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer de waarheid tot me doordringt. Dus... moet je eerst liefhebben of accepteren voordat je er wél iets mee kunt? Wat ik het meest haat, bedenk ik, is het onrecht wat mensen aangedaan wordt op het gebied van seksueel misbruik. In welke vorm ook. Let wel, ik heb het nu niet over daders, maar over dat wat gedaan wordt. En dat maakt verschil. Zeker als je beseft dat het gros van ‘daders’ eerst slachtoffer was. Hoe ingewikkeld wordt het dan, als je beseft dat door generaties heen dit onrecht vaak wordt doorgezet. Heb je een excuus als dader omdat je nu eenmaal zo bent opgegroeid en opgevoed? En zo ja, hebben de mensen uit de generaties boven jou, of degenen die jou wat hebben aangedaan, dan hetzelfde excuus? Ik bid al jaren voor daders, nadat ik tijdens mijn studie Contextuele Hulpverlening, een lesdag had over hulp aan daders. Hoe vaak zijn ze niet verstrikt geraakt in iets wat hen gevangen houdt? Verblind of ‘betoverd’, misleid of verleid? Als op jonge leeftijd jouw plaatje van seksualiteit is verknipt geraakt, heeft dat jouw beeld vervormd. Je normen zijn beïnvloed en dat bepaalt je denk- en handelswijze. Dit is geen excuus, wel een verklaring. Daarbij komt dat er sprake is van duistere machten die graag willen dat niet het licht regeert, maar juist de duisternis. Die, net zoals satan bij Adam en Eva in het Paradijs, je eerst proberen te verleiden met mooi klinkende, maar valse voorwendselen en die, als je erin mee bent gegaan, zich tegen je keren. Je wordt aangeklaagd en beschuldigd en tegelijk lig je geketend, want onzichtbare banden blijven je beïnvloeden. Dat wat je verafschuwt trekt tegelijkertijd. Er komen gedachten en plaatjes in je op, die maken dat je in een web verstrikt raakt waar je niet gemakkelijk uit kan worden bevrijd. Niet zelden, zo is gebleken, splitst zich dan een bewustzijn. Aan de ene kant is (!) iemand dan een vriendelijk en aangenaam persoon (lees: vader, partner, collega, voorganger, hulpverlener, etc.), aan de andere kant is er het persoonsgericht wat het onrecht voortzet. Het echtpaar John en Paula Sandford, ze leven beide al niet meer, heeft een waardevolle en inzichtgevende lezing gegeven die op YouTube te vinden is. Deze heet: Healing prenatal wounds en Slumbering Spirits. Deze kennis heeft gemaakt dat ik anders naar daders ben gaan kijken. Een mens is nooit alleen maar een monster, een mens (iedereen) kan er wel toe kómen monsterlijke dingen te doen. Dus, JA, ik kan van harte bidden voor daders. Ik ben met hen begaan. Niet dat ik het onrecht zou accepteren of goedpraten, want licht blijft licht en duister blijft duisternis. Maar gelukkig kan de duisternis nooit het licht uitdoven, terwijl het licht wel de duisternis kan verdrijven. Ik blijf bidden, voor slachtoffers in de eerste plaats, maar zeker ook voor daders. Mogen ze bevrijd worden van de banden van onrecht. Mag de verblinding of betovering verbroken worden. Mogen de leugens in hun denken ontmaskerd worden, zodat ze inzien waar ze mee bezig zijn. Mogen ze het ware Licht leren kennen! Het troost me dat eens alles wat in de duisternis verborgen is aan het licht zal komen. Maar, kunnen we dan met ontferming klaar staan om hen te omarmen die bevrijd wíllen worden? Bid je mee?